Let's Love everything in this planet

6/14/2011

จดหมายถึง อุ๋ย ฉบับที่หนึ่ง (1) จาก Mr.Oui

ถึงอุ๋ยที่รักอย่างยิ่ง :)

                  จดหมายฉบับนี้เป็นจดหมายฉบับแรกที่ Mr.Oui เขียนถึง อุ๋ย :) ก่อนอื่นผมต้องขอโทษอุ๋ยด้วยนะครับที่ไม่ได้เขียนเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อ สองอาทิตย์ก่อน สองอาทิตย์ที่หายไปไม่ใช่ว่าไม่ได้มีเรื่องราวอะไรตื่นเต้นนะครับ สองอาทิตย์ที่หายไปเกิดเรื่องราวมากมายหลายอย่าง จน Mr.Oui ขอ Day off สักหน่อย เรื่องราวเมื่อสองอาทิตย์ก่อนจะเป็นยังไงนั้นไว้เล่าในตอนหน้า ตอนนี้ ณ วันนี้ อุ๋ยเหงานิดหน่อย เป็นครั้งแรกตั้งแต่มาที่นี่มีความรู้สึกเหงาๆ อาจจะเป็นเพราะ เมื่อสองวันก่อน น้องวิน น้องคนไทยที่มาเวิร์กแอนทราเวลด้วยกันนั้นกลับประเทศไทยเนื่องจากหมดสัญญา จ้างงานแล้ว ใจหายเหมือนกัน ก็ไอ้ตอนที่เห็นน้องแพกกระเป๋า เก็บของ จนกระทั้งต้องลากกระเป๋าไปส่งน้องขึ้นรถของ ลุค ที่เป็นคนอาสาพาวินไปส่งที่สถานีรถทัวร์เพื่อที่จะขึ้นรถทัวรืจาก Bismarck ไปอีกเมืองเพื่อขึ้นเครื่องบิน ภาพที่คิดตอนนั้น คือ เห็นตัวองนั่งอยู่บนเครื่องบินขากลับ แล้วลองจินตนาการว่าเมื่อเราถึงประเทศไทยแล้ว ความรู้สึกจะเป็นยังไงน๊า ร่ำลาน้อง เดินกลับเข้ามาที่ห้อง ว่างไปเยอะเลย ไม่ค่อยคุ้นแฮะ ต่อจากนี้เราต้องอยู่ที่นี่ ไม่ได้มีโอกาสพูดภาษาไทยอีกเป็นเดือน หลังจากที่วินกลับไปแล้ว หลังจากนี้ การไปที่ทำงาน เพื่อนร่วมงาน ก็สนุกสนานหยอกล้อกันเหมือนเคย แต่อุ๋ยกลับมีความรู้สึกเหงาๆจ่อยๆ ไม่ได้ยิ้มแย้มแจ่มใสเหมือนก่อนแฮะ จนเพื่อนร่วมงานล้อว่า เย้ วันนี้เห็นอุ๋ยยิ้มแล้วหนึ่งครั้ง :) สองวันแล้วที่อุ๋ยยังคงหงอยเหงา (ไม่ได้ซึมเศร้าขนาดนั้นนะครับ)  แต่กลับได้รบความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมงานที่นี่มากขึ้น ไม่ได้แล้ว หงอยสอวันพอ เพราะเราหงอยเพื่อนร่วมงานคนที่อยู่รอบข้างเขาสัมผัสและพลอยไม่สนุกไปด้วย แล้ว :) .......................

                                                                ด้วยรักและเคารพ
                                                                นาย Mr.Oui Suwannatrai :)

ปล.  เฮ้ๆๆ และเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วเป็นไงบ้างละ เล่าแสะ 

2 comments:

  1. เขียนพรุ่งนี้เช้านะ ง่วงแล้วนอนก่อน ฝันดีราตรีสวัสดิ์

    ReplyDelete
  2. สู้ๆ นะครับ พี่ อุ๋ย ผมเอาใจช่วย ครับ :)

    ReplyDelete