แม่น้ำ Missouri และลุงจอห์นผู้ใจดี

            เมื่อวานเป็นวันที่สองของการทำงาน ผมตื่นแต่เช้าตามเคย วันนี้กะไปที่สนามบินเพื่อไปดูกระเป๋าที่ลืมเอาไว้ เล่นเนต อาบน้ำ กินไก่ทอดที่เอามาจาก KFC ชิ้นเล็กสองชิ้น ขนมปังสามชิ้น ส้มสามลูก มันก็ทำให้ผมอิ่มในระดับหนึ่ง แต่ความหิวก็ยังคงมีอยู่เบาบาง ด้วยความที่ไม่รู้ว่าสนามบินจะไปทางไหน ต่อรถสายไหน ผมจึงตัดสินใจว่าจะเข้าไปถามทางที่ร้าน Free soup ซึ้งเป็นร้านอาหารกินฟรีของศาสนาคริส ผมและน้องๆคนไทยสองกัน เรียกมันว่า โรงทานฝรั่ง ผมตัดสินใจเดินไปที่ร้าน Free Soup เพื่อที่จพถามทางซึ่งห่างจากอพาร์ตเมนต์ของผมประมาณ สามร้อยเมตร ผมเดินไปท่านกลางอากาศที่หนาวเย็น ผ่านบ้านเรือนสไตล์ตะวันตก ซึ่งทุกหลังจะเรียงกันเป็นระเบียบและมีกองหิมะสีขาวอยู่หน้าบ้านบ้างหลังคาบ้านบ้าง ผมยืนอยู่ที่หน้าร้าน Free soup ในใจคิดเตรียมประโยคสนทนาและเตรียมใจ นิ่งสักพักก่อนที่มือขวาจะเอื้อมออกไปจับลูกบิดประตู แคล๊ก!! เสียงบิดประตู  ประตูล๊อค! ผมหันดูป้ายหน้าร้านอีกที ร้านจะเปิดให้บริการ วันจันทร์ถึงวันศุกร์ ผมเดินหง่อยกลับไปที่หอพักแล้วลองเปิดแผนที่ตารางรถเมย์ไปสนามบิน แต่ก็ไม่เจอ ผมเดินกลับมาผ่านหน้าอพาร์ตเมนต์ เดินเลยไปที่ป้ายรถเมย์ ผมยืนรอรถเมย์อยู่ครู่ใหญ่ก็ไม่มีวี่แววของรถเมย์จะออกมา ผมมอฝแผนที่แล้ว ที่ที่ผมยืนอยู่ตอนนี้ ใกล้กลับแม่น้ำ Missouri นี่นา แม่น้ำ Missouri เป็นแม่น้ำสายใหหญ่ที่ไหลผ่านและกั้นระหว่างเมือง Bismarck และ Madan เอาไว้ มีสะพานเชื่อมแต่น้ำหลายหลัง ผมเลยลองตัดสินใจเดินตามถนนไปยังแม่น้ำลองดู ปรากฎว่า แม่น้ำอยู่ใกล้ นิดเดี่ยว ภาพแรกที่เห็นสะพานข้ามแม่น้ำหลังใหญ่ที่เชื่อมระหว่างสองเมืองเข้ากัน ความกว้างของแมน้ากำหนดความยาวของสะพายที่ทอดไปในแนวขาวงแม่น้ำนั้นยาวไปด้วย สะพานข้ามแมน้ำ หลักที่เห็นจะมี สามถึงสี่หลังห่างกันพอประมาณ แต่ที่ผมตื่นตามากที่สุดไม่ใช่สะพาน แม่เป็นลำน้า Missouri ต่างห่าง สายน้ำเปลี่ยนจากของเหลวกลายเป็นแม่น้ำแข็งที่ขาวโพลนไปหมด ธารน้ำแข็งสื่อบอกถึงที่นี่เพิ่งผ่านฤดูหนาวที่หนายเหน็บมาหมาดๆ ถึงแม้หิมะไม่ตกแล้ว แสงแดดส่องถึงที่นี่แล้ว แต่กองหิมะและธารน้ำแข็งของแม่น้ำนั้นบกบอกว่า  ที่นี่ได้ผ่านแบบทดสอบของธรรมชาติอันหนาวเหน็บมา ภายในธารน้ำแข็งก็ยังมีชิวิตอีกหลายชีวิตที่ดำรงชีวิตอยู่ได้ คือเข้า เป็ดน้ำ ผมควรจะเรียกว่า เป็ดน้ำแข็งจะดูเหมาะสมกว่า ยบ้างยืน บ้างเดินเป็นคู่ส่งเสียงร้องอยู่บนธารน้ำแข็งของแม่น้ำ ผมยืนมองภาพที่เห็นข้างหน้า เก็บความประทับใจเอาไว้ สายตาเปลี่ยนกลับมาจ้องมองท้องฟ้า นกกระสาบินเรียกกันอย่างเป็นระเบียบในแนวหัวลูกศร โดยมีผู้นำอยู่หน้าสุด เพื่อที่จะเป็นการผ่อนแรก ตามการไหลของโมเลกุลของอากาศเหมือนดังที่ผมเคยอ่านและเคยดูในรายการสารคดีทางโทรทัศน์ ผมยืนเก็บความประทับใจสักพักและเดินสำรวจดูบ้านรอบๆริมแม่น้ำ บ้านทุกหลังเป็นบ้านหลังเล็กสไตล์ตะวันตกดูเป็นระเบียบและสวยงามมาก ผมตัดสินใจเดินกลับหอโดยเดินเรียบฝั่งแมาน้ำ Missouri กลับมาปรากฏว่า สวนสาธารณะหลังบ้านผม ติดกับแม่น้ำ Missouri สวนสาธารณะที่เต็มไปด้วยต้นไม้ที่ไร้ใบ หิมะขาวโพลน และนดตัวอ้อนกับกระรองขนปุยตัวใหญ่ที่อาศัยอยู่ตามต้นไม้ในสวนสาธารณะ และมีฝรั่งสองสามคนออกมาวิ่งออกกำลังกาย ผมเดินกลับมาที่ห้อง นั่งสักพักก่อนจะถึงเวลาไปทำงาน  ผมกะจะออกไปทำานก่อนเวลานานๆเพราะจะได้มีเวลาเดินล่นระแวงนั้น  ผมกลับมายืนอยู่ที่ป้ายรถเมย์ที่เดิม ผมรอได้สักพัก ก็มีคนลุงฝรั่งคนหนึ่งขับรถออกมาจากบ้ายที่อยู่หัวมุมถนนติดกับซอยที่ผมยืนรอรถเมย์ คุณลุงจอดรถใกล้ผม แล้วออกมาถามว่า จะไปไหน เห็นยืนรอรถตั้งนานมากแล้ว ผมบอกกลับไปด้วยภาษาอังกฤษแบบพื้นฐาน ผมกางแผนที่ที่มีอยู่ในมือให้ลุงดู ลงบอกว่า เดี่ยวลุงจะไปส่ง ผมขอบคุณและรีบเข้าไปในรถของลุงทันที พเข้าไปผมรีบแนะนำตัวว่าผมเป็นใคร มาจากไหน มาทำอะไร ให้คุณลุงหายสงสัย ก่อน คุณลุงบอกว่าเห็นผมยืนรอรถเมย์มานานมากแล้ว เลยอาสาพาไปส่ง ผมบอกขอบคุณคุณลุงจากใจจริงๆ คนอเมริกันใจดีมากทีเดียว คุณลุงชวนคุณสัพเพเหระ ผมรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง คุณลุงชื่ออะไรครับ จอห์น ผมบอกว่าผมชื่ออุ๋ยครับ ก่อนที่ลุงจะยื่นมือข้างหนึ่งออกมาจากพวกมาลับ มาจับมือตามธรรมเนียมของที่นี่  ผมขอบคุณคุณลุงอีกครั้งกอ่นที่รถจะมาถึงที่หมาย ผมบอกลุงว่า อพาร์ตเมตน์ของผมอยู่ใกล้บ้านคุณลุงนี่เองครับ ถ้าผมโชคดีผมคงได้เจอคุณลุงอีกครั้ง คุณลุงบอกว่า ภรรยาของเขาก็อยากพบผมเหมือนกัน สงสัยคุณลุงจอห์นและภรรยาคงจะยืนมองผมออกมาจากหน้าต่างบ้างว่า ไอ้หนุ่มเอเชียคนนี้มายืนทำอะไรและห็นเดินไปเดินมาแถวนี้บ่อยๆซึ่งที่นี่ไม่ค่อยมีใครเดินตามถนนเท่าไหร่เพราะด้วยอากาศที่หนาวเย็น ผมบอกขอบคุณก่อนที่จะออกมาจากรถและคุณลุงขับผ่านไป ผมมาถึงที่หมายก่อนเวลาทำงานสามชั่วโมง ผมเดินเล่นในห้างแถวนั้น สักพักเห็นน้อง วิน น้องคนไทยที่ทำงานที่เดียวกันนั่งเล่นอยู่เพื่อรอทำงานอีกทีตอนห้าโมงเย็นพร้อมผม เพราะวันนี้น้องมีงานสองกะ ผมเดินเล่นไปดูของในห้างกับน้องก่อนที่จะเดินไปทำงาน งานวันที่สองเริมเข้าใจมากขึ้น งานที่หลังร้าน ทอดไก่ ล้างจาน ถูพื้น เพื่อนที่ทำงานที่นี่ ทำงานกันจริงจังและรอดเร็วมาก โรเบิร์ต หนุ่มฝรั่งร่างท้วมนิดหน่อยแต่กำยำ อายุ 21 ปี เป็นพาร์ทเนอร์สอนงานผมตั้งแต่วันแรก วัยรุ่นอเมริกันทำงานหาเงินเอง ที่ร้านก็มีหลายคนและเวลาทำงานเขาจะไม่เกี่ยงกัน ทำงานทุกอย่างเพื่อที่จะให้งานออกมารวดเร็วพร้อมจะสองเพื่อนร่วมงานอย่างผมอย่างเต็มใจ ผมสื่อสารกับโรเบิร์ตไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ในวันแรก วันนี้วันที่สองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ แต่ผมเริ่มเข้าใจในงานของตัวเองมากขึ้น เสร็จงาน วันนี้เร็วขึ้นห้าสี่ทุ่มครึ่ง ผมกลับล้านพร้อมวิน โรเบิร์ต และ คุณจอห์นหัวหน้าที่ร้านขับรถมาส่ง ก่อนที่จะแยกย้ายเข้าห้อง ราตรีสวัสดิ์