นายจ้างจอมเหี๊ยบและหัวหน้างานจอมเจ้าเลย์ (ผู้ไล่ล่าและผู้ถูกล่า)

              จอห์นและไดแอน สองสามีภรรยาวัยกลางคนผู้จัดการใหญ่ของร้าน KFC ที่ Bismarck  จอห์น ชายวัยกลางคนรูปร่าง อ้วนใหญ่ มองไปคล้าย แฮกริด ในหนังแฮร์พอตเตอร์ เล็กกว่า แต่ความใจดีนั้น ช่างต่างจากแฮร์กริดลับลับบ  จอห์นและไอแอนผมสัมผัสได้ว่า คนสามีเป็นคนจิตใจดีทีเดียวนะ แต่ตอนทำงาน สองคนนี้จะปลี่ยนไปทันที ดุ หน้าเคร่งเครียดตลอดเวลา ทำไรผิดพลาด ขึ้นมาหละก็น่าดู  ซึ่งวันแรกๆ ภาษาอังกฤษของผมคงทำให้คุณจอห์นฉุนไปหลายตลบ งานยังไม่เข้าท่า เมื่อสองวันก่อนเป็นวันแรกที่ผมเข้ากะเช้าสิบโมง ผมต้องทอดไก่ทุกชนิดคนเดียวให้เสร็จภายในสิบเอ็ดโมง ซึ่งผมไม่รู้มาก่อนว่าต้องเตรียมทุกอย่างให้เสร็จก่อนสิบเอ็ดโมง อีกทั้ง นี่ผมสั่งคุณมาสามรอบแล้ว ให้ทำ เฟย์ โดนดุเข้าไป ความตึงเครียดคืบคลานเข้ามาหา  แต่ผมก็ยิ้มในใจว่า  ดีแล้วได้มาเจออะไรแบบนี้  จอห์นส่ายหน้า ทำงานทุกอย่างที่นี่แข่งกับเวลาเอาทีเดียว ทุกครั้งที่ผมเดินเข้าร้านมาทำงาน พอ clock  in  คือ เริ่มกดเวลาทำงาน ห้าชั่วโมงผมแทบไม่ได้หยุดทำงาน  ทอดไก่ ตามออร์เดอร์เสร็จ พอทอดไก่เสร็จ ต้องมาล้างจานไว้ เพราะถ้างั้นมันจะสะสมมหึมาตอนเย็นเสร็จๆ ล้างจานไม่ทันเสร็จดีต้องกลับมาทอดไก่ ทิ้งขยะ ทำตัวอะเริศ ^^ อยู่ตลอดเวลา จัดสรวรเวลาว่าต้องทำไรต่อไป ให้งานเสร็จทันเวลา เพราะไม่งั้น ไม่ต้องถามถึงคำตอบ   ห้าชั่วโมงผ่านไปไวเหมือนก็หก แต่ทำไปมันก็เพลินๆดี งานก็ไม่ถือว่าหนักหนาอะไรเมื่อเทียบกับ ชาวนาหรือกรรมกรแบกหาม และก็เอาการทีเดียว :D การทำงานเป็นระวิงและเจอเจ้านาย จอห์นหน้าเครียดผมไม่ได้เกียงบางทีผมกลับชอบด้วยแฮะ แต่ที่ทำให้ผมตะงิดนิดๆ คือ  หัวหน้าจอมเจ้าเลย์ คริสตัล สาวห้าว หัวหน้างาน เธอเป็นคนเฮฮา โผงผาง ผมสัมผัสได้ถึงความหัวหมอและเล่เหลี่ยมของเธอ แต่ก็อย่างว่า ด้วยบุคลิคของผมเอง ผมอาจจะดูซื่อไป ผมรับรู้ทุกอย่าง แต่ก็ยอมๆไป เมื่อสาองวันก่อน เวลาผมตามตารางต้องเลิก 9.30 ผมยังทำงานไม่ทันเสร็จ ช่วยเพื่อนร่วมงานอีกคน จนเสร็จ 10.30 คริสตัล เธอแอบ clock out เวลาของผมที่เครื่องลงเวลาเข้างานออกงาน พอผมไปกดเวลาออกงานของผม เครื่องบอกว่า ผมได้กรอกเวลาหยุดงานไปแล้ว ผมเดินไปถามเธอ เธอทำไม่รู็ไม่เห็น ไม่ได้คำตอบจากเธอ เธอทำงานของเธอต่อ  สักพัก ผมเดินเข้าไปถามเธออีกครั้ง ได้คำตอบแบบรัวภาษาอังกิดใส่ ผมไม่รู้เรื่อง แต่ก็รู้สึกได้ว่าประโยคที่เธอกำลังพูดใน ไม่ใชแง่บอกแน่ๆ :D   วันรุ่งขึ้นผมไปถามไดแอนนายจ้าง ผมขอดูเวลาที่ผมทำงานเมื่อวานได้ไหมครับ เธอก็เปิดโปรแกรมเวลางานให้ผมดู ผมโดนคริสตัลแกล้งเข้าแล้วสิ ในใจผมบอกว่า ก็ดีเหมือนกันแฮะ เจอคนแบบนี้ก็สนุกไปอีกแบบ ถ้าไม่เจอตอนนี้  วันข้างหน้าในที่ทำงาน มันต้องมีคนแบบนี้แน่ วันนี้ เธอมารับผมและวินเพราะวันอาทิตย์จะไม่มีรถเมย์ เธอถามน้องวินว่ามีตังคืสามสิบเรียญรึป่าว เธอจะเติมน้ำมัน เอะคำพูดเธอจะเชิงยืมตังค์รึป่าวหน้า สองแหงาสองง่ามจริงๆ ผมและน้อง ออกกันคนละสามสิบ และถามกันว่า จะได้คืนรึป่าว  คำตอบมันชัดอยู่แล้วว่าคงไม่ได้คืน  สัน น้องคนไทยที่ทำงาน KFC คนละสาขาแต่พักที่เดียวกัน พาร์ทเน้อฝรั่งมาทำดีด้วย วันว่างชวนไปดื่มเบียร์ที่หอ และขอยืมตังค์ห้าสิบเหรียญ วันต่อมา ไดแอนเรียกเราสามคนมาคุย เรื่องที่ผ่านมาทั้งอาทิตย์ เตือนพวกเราว่า สิ่งที่ทำในเมืองไทยได้มาที่นี่บางอย่างไม่ควรทำ และ วันนี้ คริสตัลมาส่งผมกับบวินกลับถึงหอ คริสตัล ฝากบอกวันว่าให้ห่างจาก คริส พารืทเน้อของสัน เพราะว่า คริส กำลังเป็นผู้ล่า สันอยู่ เขาใช่ให้ทำงาน สั่งให้ทำงาน คริสตัวเธอกำลังจะล่าผมอยู่ต่างหาก     .......